खन्ड २. मनुश्यको विलाप !
बांध बाँध्न गयो मान्छे, खाल्डो भासियो
सयौँ शताब्दीको भाषा सबै मासियो !
साँग्लै-साँग्लो डोरी बनी बांधे मान्छेलाई
किरा-फट्याँग्राले टोके मद्घत छैन क्वै ?
'गुहार्-गुहार्' मान्छे रुन्छ, गोही वारीस
अजिँङर निल्दै जान्छ, जिँदो मानिष !
बांदर बन्यो बन-मान्छे, मान्छे-देवता?
हामी बन्यौँ किन यस्तो? छैन एकता !
तराइ भन्छौ मेरो बुद्ध, तिब्बतले मेरो
शान्ती अहिँसाको चाहिँ, केही छैन कुरो?
शिक्षा पायौ,भिसा-पायौ? सम्पत्तिले टन्न
बुद्धबाट बुद्धी सिक्यौ? लोभ,रिस,रन्न !
खोज आफु, सोध-गर ज्ञान समयमा
प्रेम भाषा मिठासले, बोल समूहमा !
मानिसको मानिसले, दिल-छुने गीत
प्राणीलाई सद्भ-भाव र समताले जित!
हिन्दू भन्छ, बुद्ध राजा शान्ती तिम्रो बोली
लाज छैन तिमीलाई? मन्दिरमा वली ?
घिच्चायी-घिच्चायी कालो बोका,रगतको भेल
'शंकरको भक्त हुँ म', कहाँ छ त मेल?
मन्दिर् बने छ्यास्-छ्यास्ति,पूजा गर्ने को?
एक फन्को लायो भने - धर्म हुने भो!
धर्म गर्ने उनै भये,परेवाको घर!
बाँदरहरु हजार् चोटि,मन्दिर माथि तल !
दुई जिब्रे मान्छेलाई, डाँडा कटाए
जीब-जन्तु सबै मिली, शहर् हटाए !
'चिडिया-घर' खाली पारी मान्छे भराए
चौकिदारी गर्नलाई शिँह खटाए!
सभ्यताले कोल्टो फेर्यो,साधु बने चोर्
शामन्ती छन् दरबारमा,सज्जन पसे खोर्!
भाषा छैन धर्म, कर्म छैन रूप एक
जन्तू बरु मिलेका छन्, समाजमा सिक!
कस्तो विडम्बना आज, पशु-जाती वीर
मान्छे, मान्छे चिन्न छोडे बढ्दो छ पीर!
हाम्ले आफ्नो स्तर आँफै माथि लानु पर्छ
आफ्नो कला,सीप माझी अझै साँधनु पर्छ!
आचरण,विचारमा शक्ती साँच्नु पर्छ!
खाना,मन शुद्ध राखी,प्रेम बाट्नु पर्छ!!
मानिसहरु मासिँदै छन्, दुर्लभै छन् आज
देव बन्नु छाडी बने पशु जस्तै, लाज!
खोर भित्र कहिलेकाहिँ,गीत गाई रुन्छन्
जोडा-जोडी,आक्कल-झुक्कल्,प्रेम के हो?सिक्छन्!
No comments:
Post a Comment