नकाट रुख हुँ सानो, चौतारी भनी पस्दछन्!
जिउंदो घरको छानो-मिलेर जीव बस्दछन्!
म यौटा देश हुँ प्यारो,सबैको हीत सोच्दछु!
घाम,पानी,हुरीबाट, सयौँ जीवन पोस्दछु!
मेरो जीवन हो सेवा, सयौँ वर्ष जिएपनी,
आश्रय प्राणीको ठान,कस्तै कष्ठ परेपनी!
बिषाक्त सास म लिन्छु,जीवको प्राण भर्दछु!
फल दिन्छु,फूलिदिन्छु, हावा भैकन उड्दछु !
पानी हाले विरुवामा, पानी पार्न समर्थ छु
नछाड जन्तुले खान्छन्,सानैमा म त मर्दछु!
इतिहास म हुँ तिम्रो, भविश्य- त्यो म कोर्दछु
धर्तीसंग म मागेर शक्ति,खाद्यान्न जोर्दछु !
सोर्य शक्ति मिलाएर,मज़बूत बनाउंछु
बुटी हुँ औषधी,रोग म तिम्रो श्वस्थ गर्दछु!
छाता छु मार्गको छायाँ,चिसो प्यारो बतास हुँ
रातको ठण्डीमा मीत न्यानो,तातो आभास हुँ!
मलाई काट्दछन् मान्छे,घर काठ बनाउँछन्
कोठा भित्ता भरेकाछन्, हातखुट्टा छिनाउँछन्!
कला मूर्ती बनाएर, कोर्छन् कागत-पत्रमा,
कार्खाना-कलमा लान्छन्,फ्याल्छन् कैँ अलपत्रमा!
गोडमेल गरी देउ, झार पात उखालन
म आँफैँ गर्न काँ सक्छु? बिन्ती छ बीज-पालन!
वेद शास्त्र लिपी तिम्रा सुरक्षित छ पातमा
रक्षा सहायता माग्छु, तिम्रै छ अब हातमा !
हिमाली गण्डकी कोशी शुद्ध वायु प्रशादले
कर्णाली मेची माकाली स्वर्गीय-धर्ती यादले,
विनयी प्रार्थना मेरो, सानो बुद्धी विबेक जो-
प्रक्रिती पूर्ण विस्तार, निर्माण, अनुरोध यो!
-अनन्तगोपाल रिसाल [3/15/2013]
No comments:
Post a Comment