शान्त पुस्कर ! शान्ति - पुरस्कार !

साइकलेले, पुश्करले के नै गर्न सक्छ?
सडक् देखि हिमाल्सम्म विश्व झण्डा बोक्छ?
पार्टी-झण्डा बोक्नेहरु सिक बुझ जान
पढी जान्ने?परी जान्ने? सडकको ज्ञान

साथ पहल् सहयोग गरे चढी आउँछु

शान्ति हाम्रो अघि पछि,पाइला छाडी जान्छु

जीवन यो उपयोग शान्ति एक धेय

सुविधा छ जन प्रेय,शान्ति सुख श्रेय

जिउँदो-शहिद् घोषित रे! अदभुत् छ खेल

शान्ति छर्ने,खेती गर्ने संसारमा मेल

फर्की आफ्नै गाउँ अब,बालखमा शिक्षा

संसारमा घुम्छु माग्छु सहयोग भिक्षा

विश्वाशको जिन्दगीमा विश्वलाई हेरेँ

साइकलको जन्जीरले धेरै पल्ट घेरेँ

मेरो शान्ति राष्ट्रपति, प्रधान्मन्त्री को हुन ?
साहित्यिक, चक्षू, दर्शन् , सृस्टी मन रोजुन्

शान्ति सम्मान् हुन्छ हुन्छ हेर्दै जाऊ, आँट
तिम्रै आँखा सामु अब पुस्करको ठाँट


पार्टी भन्दा ठूलो देश, विश्व जन हित
शान्ति भन्नु के नै हो र, हाँस्यो मन गीत
यौटा खाते नहुनेले विश्व चिनाइ दियो
नेपालीको शानलाई विश्व चिनो दियो

‘नेपाली भै बाँच्न सिँके थियो मेरो धोको’

सगर्माथा सिर्को टोपी वीरताको डोको
धन, काम, सीप शान्ति , आफ्नै आंगनमा
मन शान्ति घर शान्ति , शान्ति  साइकल-मा

गरीबले गरे, भने, सुन्ने कोही छ र ?
जीवनी छ दुखै-दु:ख, ईश भर पर
पुस्करको आमासंग धर्म नाता मेरो
रगतले हैन बरा! नेपालीको छोरो
 
पुग्नु पर्ने स्थान पुग्यौ- बाड्यौ शान्ति धाम   
शान्ति स्तम्भ गाड्दै जाऊ, हिमालको घाम


भन्ने सुन्ने भए भने काम चाँडो हुन्छ
घाम पानी हिँउ खाँदा कठै मन रुन्छ
‘स्वार्थै स्वार्थ संसारको आफ्नै ठूलो नाम
एस्लाई गर्दा यती मिल्छ, यस्को यती दाम’



विश्व शान्ति नारा हाम्रो, आँउछ नेपालमा
शिव बुद्ध जनक् सिता गाउँछिन् हिमालमा
संसारमा घुमिसके , शान्ति पुरस्कार
सगर्माथा चढ्ने साथी, हाम्रै हुन् पुस्कर

आफ्नो मान्छे आफ्नै हुन्छ, सुख-दुख के मा?
हाम्री आमा एक्ली छन् है, गाउँका पाखामा
कती गोलि, बोली खायोउ कती रात चिसो ?
अन्याय र अविश्वाश,गाह्रो थिचो मिचो


दोलखाको भैरव र कालिन्चोक देवी
कर्णाली कि सेती, भेरी, दाङ रापतीकी


‘तिम्रो भग्वान कस्तो’ भन ? भन्छु मेरो धर्म
पेशा, ईछ्या योउटै बाँकि, शान्ति मेरो कर्म

संसार्लाई हेरी सकेँ आफ्नै साइकल्बाट
जिल्ला,टोल,सातै-द्विप, तराई र फाँट


धर्म नाम हिँसा किन ? काले गोरे फर्क
हिमालको पानी ल्याइ, अमृत झैँ छर्क


कुदेँ, हिडेँ ,उडेँ ,गुडेँ आफ्नै रफ्तारमा
एघार ती वर्षा बिते कठै हतारमा
कहाँ पुग्न बाँकी छ र ? चन्द्रमा र जून
सोझो,प्यारो,आँखा-नानी, बफादारी खून

जनतन्त्र ल्याउँदा गोली खायोउ पाखुरामा
विश्व यात्रा परिक्रमा, झण्डा टाकुरामा
आशिकले हिडेँ आमा धन्य धन्य धरा
सँसारमा विजयी भै, फर्केँ आफ्नै घर

विश्व भरी घुम्ने अब छैन घर ठाँउ
फर्की स्वर्ग-भूमी आफ्नै बाँडी माया गाउँ
धन्य कतै भीर खसेँ, पैरो बगरमा
ट्रक कुल्ची हान्न खोज्थे ठक्कर् मटरमा

अम्रिकीको हरियाली साइकलको र्याली
स्वतन्त्रको आतँकमा झण्डै त्यसपाली
 
अघिल्लो दिन् सहरमा मेयरको भेट
न्यूयोर्कको हालतले मन पोल्छ पेट


कैले केही भएन खै, ज्वरो आएन
सुन्तलाको बोक्रा खाएँ, पानी पाएन
छोरा, आमा, प्रिय, छोडी एक्लो बनवाश
‘विश्व शान्ति धर्म मन्त्र , यही मेरो आश’

बाह्र बर्षा भैसकेछ, यात्रा सडकको
घर जीर्ण उस्तै देख्छु, देश फरक हो ?

आँगनको छोरो मेरो ठूलो भैसकेछ
शान्तिलाई दैलोबाट बिहानीमा हेर्छ    

कति रात बिते होलान् ,सोधे आमालाई   
साथी भाइ, रोइन् प्रिये,कैले आउछ दाइ ?    


डर्ने होइन म त वीर, लाहुरेको-मोरो   
शान्ति रक्षा सुरक्षामा विश्वप्रिय छोरो

तीर्थ के हो ?मीठो बोली, मार्ग सफा ठूलो
मन दिल खुले सानो, बूढो,तन्नेरी को ?

माहात्माका गान्धी यिनी 'मार्टिन् लूथर'-का
साधु सन्त सेर्पा थारु तराइ हिमालका  

जन्मे होलान् लक्ष्मी प्रसाद् ,पृथिवी र भानु
अमर र भक्ती-थापा, छैन यिन्को सामु


नोबेल्-शान्ति पुरस्कार मिल्छ भविस्यमा
यस्तै यस्ता अद्भुतका शान्ति सन्देशमा

- अनन्तगोपाल रिसाल [16th August, 2010]